Pesto z dwóch rodzajów bazylii

Weekend był pracowity a przede mną tydzień filmowych atrakcji (i jeszcze trochę przyjemnej pracy). W Toruniu zaczął się festiwal filmowy TOFIFEST - kiedyś pachnący ciągnącymi cukierkami toffi, od kilku lat ma w logo pomarańczę, którą wyciskamy, obieramy, kroimy... :) Wszyscy, którzy zahaczą o Toruń do 1 lipca mogą spotkać na ulicach znane i lubiane osoby z kinowego ekranu i reżyserów, takich jak Dagur Kari, Jim Sheridan czy Jiri Menzel :) Zapraszam do Torunia!

W kuchni zapachniało kwiatami cukinii (wpis niedługo - jak tylko zrobię drugą partię zdjęć, bo pierwszą niechcący popsułam:)) i bazylią - wszystkie dobra z ogrodu mojej mamy. Nie wiem, czy tylko ja mam takie wrażenie, ale bazylia hodowana w ogrodzie pachnie intensywniej i zdecydowanie szybciej rośnie. W tym roku ogródek ziołowy mamy wygląda cudownie - takich efektów nie osiągnę w moich balkonowych warunkach - dwa rodzaje bazylii, oregano, majeranek, kolendra, szałwia, wielki koper, tymianek, lubczyk, dwa rodzaje mięty (i trzeci w planach). Do pełni szczęścia brakuje tylko rozmarynu - ale to da się jeszcze nadrobić. 

Po wizycie w domu przywiozłam papierową torbę pełną pyszności - kilka kwiatów cukinii, gałązki majeranku i oregano, pietruszkę i marchew, garść poziomek i wielki pęczek bazylii w dwóch odmianach. Czas na pesto! 

Dobre pesto to składniki najlepszej jakości - bazylia, orzeszki piniowe, włoski parmezan (prosto z Wenecji - dzięki Piotrek!), oliwa z oliwek, odrobina czosnku, kilka kropel limonki, świeżo zmielony pieprz. Oczywiście najlepiej miażdżyć je w moździeżu, stopniowo dolewając oliwę, ale przy takiej ilości zielone pesto łatwiej mi było po prostu rozdrobnić blenderem. Podana ilość to ok. 2 słoiczki po 150 ml każdy - takie pesto, pokryte od góry warstwą oliwy z oliwek, można przechowywać w lodówce ok. tygodnia (choć często udaje mi się trzymać je dwa tygodnie i wszystko jest w porządku).
Fioletowe pesto zrobiłam przy użyciu moździeża - wyszło oczywiście trochę bardziej grudkowate. Bazylia fioletowa (ogrodnicza nazwa to bazylia czerwonolistna, choć jej kolor zdecydowanie bliższy jest fioletowi) ma trochę bardziej cytrynowy aromat niż zielona. Z kilku gałązek, które miałam wyszło dokładnie tyle pesto, ile jest w kokilce na zdjęciu (porcja w sam raz dla jednej osoby). Żeby je trochę podkręcić dodałam tyle świeżo zmielonego pieprzu, żeby był on wyczuwalny. Z limonką pachniało obłędnie. Zapach bazylii uzależnia!

SKŁADNIKI:

(pesto zielone i fotograficzna inspiracja wg Doroty i Bogdana Białych, "Zwierciadło", 7/2011)

pesto z zielonej bazylii:

• trzy pęczki zielonej bazylii
• 100 g orzeszków piniowych
• 50 g świeżo startego parmezanu
• duży ząbek czosnku (lub dwa mniejsze)
• 170-200 ml oliwy z oliwek (dobrej jakości)
• dwie łyżeczki soku z cytryny (dodałam sok z limonki zamiast cytryny - bardziej aromatyczny:))
• świeżo zmielony pieprz
• sól

pesto z fioletowej bazylii:

• cztery duże gałązki bazylii fioletowej
• 1,5 łyżki orzeszków piniowych
• płaska łyżka parmezanu
• pół ząbka czosnku
• kilka kropel soku z limonki
• 30 ml oliwy z oliwek (+ewentualnie odrobina do podlania)
• sól, pieprz

PRZYGOTOWANIE: 

Oba rodzaje pesto w zasadzie przygotowywałam w ten sam sposób (z tym, że zielone miksowałam, a fioletowo przygotowałam w moździeżu).
Uprażyć orzeszki piniowe na suchej patelni. Podrzeć bazylię (grubsze łodyżki odrzucić). Bazylię, parmezan, orzeszki i czosnek zmiksować. W trakcie dolewać stopniowo oliwę z oliwek. Na koniec dodać sok z limonki, pieprz i sól.
Podawać z makaronem, do mięsa lub ryb, do zup i przekąsek - do czego tylko Wam się zamarzy :) 

Pin It